συμπήκτωση

η, Ν

1. η ιδιότητα τού σύμπηκτου

2. φρ. «σημείο συμπήκτωσης» — ο βαθμός τής θερμοκρασίας κατά τον οποίο ένα υγρό και, ιδίως, λάδι παύει να είναι ρευστό και αρχίζει να πήζει.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σύμπηκτος + κατάλ. -ωση (πρβλ. πυράκτ-ωση)].